Νίκη Βομπιράκη: Η ασφάλεια των εργαζομένων είναι δείκτης σεβασμού προς τον πολίτη.

 Κρίμα.

Τα θερμά και ειλικρινή μου συλλυπητήρια στην οικογένεια του συμπολίτη μας, του Νικολάου Γραμματικόπουλου, που έχασε σήμερα τη ζωή του εν ώρα εργασίας.

Ένα τραγικό γεγονός που συνέβη την ίδια ημέρα με τη σχεδιαζόμενη Λευκή Νύχτα — και που, όσο κι αν δεν συνδέεται άμεσα, μας υπενθυμίζει τι προέχει: ο σεβασμός στον άνθρωπο.

Η συγκεκριμένη βραδιά αποτελεί πράγματι ένα σημαντικό ορόσημο για τον Δήμο μας και σημείο αναφοράς για τον εμπορικό του κόσμο. Με σεβασμό στην απόφαση της Δημοτικής Αρχής να ματαιώσει τις μουσικές εκδηλώσεις, θεωρώ εξαιρετική την πρωτοβουλία του Εμπορικού Συλλόγου να παραμείνουν ανοιχτά τα καταστήματα, στέλνοντας έτσι ένα μήνυμα ενότητας και αξιοπρέπειας.

Ωστόσο, αισθάνομαι την ανάγκη – ως πολίτης, ως μέλος του Δημοτικού Συμβουλίου, αλλά κυρίως ως άνθρωπος – να εκφράσω μια σοβαρή ανησυχία.

Όπως φαίνεται και στο πρώτο σχόλιο, η πρόσκληση για έκτακτο συμβούλιο εστάλη στις 15:06, κι όμως η ανακοίνωση εκδόθηκε στις 15:30, χωρίς τη συμμετοχή μας. Δεν είναι η στιγμή να κριθεί αν ήταν σωστή ή λάθος· προέχει ο σεβασμός στη μνήμη του ανθρώπου που χάθηκε. Όμως, όταν οι αποφάσεις λαμβάνονται ερήμην και υπό πίεση, χωρίς τη στοιχειώδη συμμετοχή όσων έχουν θεσμικό ρόλο, τότε το κενό ευθύνης μεγαλώνει επικίνδυνα.

Είναι, λοιπόν, η στιγμή να ειπωθεί το εξής:

Ο συμπολίτης μας δεν εργαζόταν για τις εκδηλώσεις της Λευκής Νύχτας· εργαζόταν σε έργα του Δήμου, σε δημόσιο χώρο, κάτω από ακραίες θερμοκρασίες. Με επίσημες προειδοποιήσεις για καύσωνα, με επαγγελματίες που ήδη απείχαν λόγω των συνθηκών, η ευθύνη της Διοίκησης δεν είναι να ελπίζει. Είναι να προστατεύει.

Το τραγικό αυτό γεγονός, αν και άσχετο με τη διοργάνωση, φωτίζει με σκληρό τρόπο ένα διαχρονικό πρόβλημα: την έλλειψη πρόνοιας για την ασφάλεια όσων εργάζονται για τον δημόσιο χώρο. Η προστασία των ανθρώπων δεν μπορεί να είναι προαιρετική. Ούτε στις εκδηλώσεις, ούτε στα έργα, ούτε πουθενά.

Η ασφάλεια των εργαζομένων είναι δείκτης σεβασμού προς τον πολίτη.

Και το πρώτο καθήκον κάθε Διοίκησης.

Δεν με αφορά η πολιτική απόχρωση.

Με αφορά η ευθύνη.

Γιατί όταν η πρόβλεψη απουσιάζει και ο ανθρώπινος παράγοντας παραγνωρίζεται, η Λευκή Νύχτα δεν είναι πια Λευκή.

Γίνεται Κόκκινη.