Έχει από το πρωί που έχουν σφηνώσει στο στόμα της θείας μου της Δίκης (από το Ευρυδίκη το υποκοριστικό) οι στίχοι του λαϊκού άσματος της εποχής της "Γιατί τα πεντοχίλιαρα δεν είναι πετσετάκια, να παίρνω με τη σέσουλα να γράφω ραβασάκια;".
Είμαστε σίγουροι πως η ανεπανάληπτη Γλυκερία (ή εν πάση περιπτώσει ο στιχουργός της επιτυχίας της) έδινε στην υπερβολή της την έκφραση των πετσετακίων που τα μαζεύει κανείς με τη σέσουλα, για να εκφράσει με αυτή την εικόνα την επιθυμία της οικονομικής αφθονίας. Εκείνο όμως που μας κάνει να διατηρούμε τις αμφιβολίες μας είναι, μήπως κάποια πράγματα που βλέπουμε αριστερόθεν και δεξιόθεν είναι πειρασμοί που μας ιντριγκάρουν για να έχουμε κι εμείς υλικό να γράφουμε... ραβασάκια;
Με τη μανία που έχουμε (το παραδέχομαι!) να ψάχνουμε αποφάσεις στο Δι@υγεια, ας πούμε τύπου... για ποσά που προσφέρονται σε πολιτιστικούς συλλόγους για εκδηλώσεις (ξέρετε, αυτά που βλέπουν οι ανά την Ελλάδα αντιπολιτεύσεις και πετούν φλύκταινες) έρχεται στο μυαλό μας η αντιπολίτευση στον Δήμο μας, έτσι που μας έχει "καλομάθει" να μάχεται κατά της... κατασπατάλησης του δημοσίου χρήματος σε αναθέσεις, έργα, χαρές και πανηγύρια - και κάνουμε σκέψεις:
0 Σχόλια